Labarin soyayya mai ban dariya:
Wani saurayi ne mai suna Umar, wanda ya kasance yana son wata budurwa mai suna Aisha. Umar yana da kawaici sosai kuma bai iya gaya mata son da yake mata ba. Sai dai, ya kasance yana amfani da abin dariya don jan hankalinta.
Wata rana, Umar ya sami wata fikira. Ya saya wata kwallo mai rubutun “Zan aure ki?” a ciki, ya boye rubutun kuma ya shirya yadda zai kai kwallon ga Aisha. Da suka hadu a makaranta, ya kira Aisha ya ce, “Aisha, ki ga kwallon nan, tana da abu a ciki.”
Aisha ta dauki kwallon da murmushi, ta ce “Me yake ciki?” Umar ya ce, “Bude ki gani.” Aisha ta bude kwallon, sai ta ga rubutun “Zan aure ki?” Ta kalli Umar tana dariya ta ce, “Haka kawai? Me ya sa ka boye a cikin kwallo?”
Umar ya kalli kasa da kunya ya ce, “Na san cewa idan na gaya miki kai tsaye ba za ki karba ba, amma yanzu kin bude kwallon, ki karbi soyayyata.” Aisha ta yi dariya sosai har sai da hawayen dariya suka fito, ta ce, “Umar, ka cika abin dariya, amma ina so ka gaya min kai tsaye.”
Daga wannan rana, Umar ya zama mai son magana kai tsaye, kuma soyayyarsu ta kara karfi har suka zama miji da mata.
Wani labari mai ban dariya da soyayya:
Wani saurayi ne mai suna Musa, wanda ya kasance yana da wani salo na musamman wajen nuna soyayya. Musa yana da wani aboki mai suna Ali, wanda ke ba shi shawara a kan yadda zai nuna soyayyarsa ga budurwarsa, Zainab.
Wata rana, Ali ya ba Musa shawara cewa, “Ka rubuta wa Zainab wasika mai cike da maganganu masu dadi da soyayya.” Musa ya yarda da shawarar abokinsa, ya zauna ya rubuta wasika mai cike da kalmomin soyayya da kuma wasu bayanai na ban dariya don ya sa Zainab ta yi dariya.
Da safe, Musa ya tura wasikar zuwa gidan Zainab, amma bai sanya sunansa a jikin wasikar ba. Zainab ta samu wasikar ta bude, ta fara karantawa tana murmushi. Ta ga wasikar cike da kalmomi irin su, “Ki zama farin cikin rayuwata, ke ce tauraron da ke haskaka daren zuciyata.”
Zainab ta yi tunani sosai, tana tambayar kanta, “Wane ne ya rubuta mini wannan wasika mai dadi?” Daga nan ta yanke shawarar neman wanda ya aika mata.
A lokacin saduwa da Musa, Zainab ta tambaye shi, “Musa, ka san wani abu game da wasikar da na samu?” Musa ya yi murmushi cikin dariya, ya ce, “Eh, na ji labari. Amma kina ganin wa zai aika miki?”
Zainab ta yi tunani sosai, ta ce, “Na san cewa kai ne ka rubuta wannan wasika, Musa. Kalaman suna kama da naka.”
Musa ya yi dariya sosai, ya ce, “Eh, na rubuta, amma na yi hakan ne don na sa ki farin ciki.” Zainab ta yi dariya ta ce, “To, ka yi kokari, Musa. Na ji dadin wasikar sosai.”
Daga wannan rana, Musa ya fara aikata abubuwan ban dariya don ya burge Zainab. Wata rana, ya sa rigar shaho, yana pretending yana tafiya kamar shaho. Zainab ta gan shi, ta yi dariya sosai har sai da ta durkusa.
A karshe, Musa ya gane cewa hanya mafi kyau ta nuna soyayya ita ce ta kasance kai tsaye da gaskiya. Ya gaya wa Zainab cewa yana son ta fiye da komai, kuma suna son juna cikin farin ciki da dariya har suka zama miji da mata.
Daga baya, duk lokacin da suka tuna da labarin wasikar soyayya da rigar shaho, sai su yi dariya tare, suna tuna yadda soyayyarsu ta fara da kuma yadda dariya ta kasance cikin rayuwarsu.
Wani labari mai ban dariya da soyayya:
Akwai wani saurayi mai suna Kabir, wanda ya kasance yana son wata kyakkyawar budurwa mai suna Hafsa. Kabir yana da matukar kawaici, don haka bai iya gaya wa Hafsa son da yake mata ba. Sai dai, ya kasance yana shirya abubuwan ban dariya don ya ja hankalinta.
Wata rana, Kabir ya yanke shawarar rubuta wa Hafsa wasiƙar soyayya. Amma a wannan karon, ya yanke shawarar yin abin ban dariya. Ya rubuta wasiƙar ne cikin salon almara, yana mai bayyana kansa a matsayin jarumin wani tatsuniya, sannan ya bayyana Hafsa a matsayin sarauniya mai kyau da ya zo ya cece ta daga wani mugun makiyi.
A cikin wasiƙar, Kabir ya ce, “Ya ke Sarauniya Hafsa, na taho daga nesa don in cece ki daga kurkukun soyayya. Ni ne jarumin da zai sa ki dariya har abada, kuma ni ne wanda zai kasance tare da ke a cikin farin ciki da damuwa.”
Da Hafsa ta karanta wasiƙar, ta yi dariya sosai har sai da hawayen dariya suka fito. Ta gane cewa wannan ba wai almara ba ce, amma Kabir ne ya rubuta. Hafsa ta fara tunanin yadda za ta amsa wa Kabir cikin dariya.
A cikin amsar da ta rubuta, ta ce, “Ya ke jarumi Kabir, na gode da ceto na daga kurkukun soyayya. Amma ina so ka sani cewa jarumar sarauniya ba ta buƙatar ceto, sai dai jarumin da zai kasance tare da ita cikin dariya da farin ciki.”
Bayan ya karanta amsar Hafsa, Kabir ya yi murmushi mai kyau, ya san cewa Hafsa ta gane salon dariyarsa kuma ta amince da soyayyarsa. Sun fara fitowa tare, suna shirya abubuwan ban dariya kamar yin almara a cikin gidansu ko kuma yin wasan kwaikwayo na barkwanci.
Wata rana, Kabir ya shirya wani abin mamaki mai ban dariya. Ya dauko kaya kamar na tsohuwar alfarma, ya sa rigar sarki tare da rawani a kansa. Sai ya kira Hafsa, ya ce, “Ya ke Sarauniya Hafsa, yau za mu yi liyafar soyayya a fadar sarki.”
Hafsa ta yi dariya sosai, ta ce, “Kabir, ka cika abin dariya, amma na yarda. Bari mu tafi wannan liyafa.” Da suka isa wurin da ya shirya, Kabir ya kawo abinci mai dadi, ya sa kiɗa na almara, suka zauna suka ci suka sha cikin dariya da farin ciki.
Soyayyar Kabir da Hafsa ta ci gaba da bunkasa, suna kasancewa cikin dariya da jin dadi. Sun fahimci cewa soyayya ba ta buƙatar komai sai gaskiya, juna, da kuma dariya mai kyau. Wannan ya sa suka zama abin koyi ga abokansu, suna nuna cewa soyayya tana da daɗi idan ana tare da wanda ke sa ka dariya.
Ga wani labari mai ban dariya da soyayya:
Akwai wani saurayi mai suna Salisu wanda yake da sha’awa sosai a kan tuka babur. Salisu yana da wata budurwa mai suna Maryam, wadda ta kasance tana da tsoron hawa babur. Salisu yana son Maryam sosai kuma yana son ya shawo kanta ta hau babur din tare da shi.
Wata rana, Salisu ya yanke shawarar shirya wani abin dariya don ya sa Maryam ta daina tsoron hawa babur. Ya je kasuwa ya saya wasu kayan wasa, kamar hular kwano mai ban dariya, tabarau masu launi, da rigar super hero. Ya saka duka kayan nan ya koma gidan Maryam.
Da ya isa, Maryam ta kalle shi cikin mamaki da dariya ta ce, “Salisu, me ya kawo wannan shirin kwaikwayon?” Salisu ya murmusa ya ce, “Maryam, yau ni ne jarumin da zai sa ki dariya har ki manta da tsoronki na hawa babur.”
Maryam ta yi dariya sosai, ta ce, “To, jarumi Salisu, me za ka yi don sa ni hawa babur?” Salisu ya ce, “Zan kaiki wata unguwa mai kyau, inda za mu sha ice cream mai dadi kuma mu yi yawo.”
Maryam ta yarda, amma ta ce, “Ka tabbatar ba zan fadi daga babur din nan ba?” Salisu ya ce, “Na rantse da Allah, ba za ki fadi ba.” Sai Maryam ta saka hular kwano mai ban dariya, suka hau babur din tare.
Yayin da suke tafiya, Salisu yana ta yin barkwanci, yana ce wa Maryam cewa su ne super heroes na soyayya. Maryam tana ta dariya har sai da ta manta da tsoron da take ji. Da suka isa wurin da suka nufa, suka sha ice cream mai dadi, suna dariya da jin dadin lokaci tare.
Daga wannan rana, Maryam ta daina jin tsoron hawa babur tare da Salisu. Sun kasance suna yin yawo tare a kan babur, suna zuwa wurare daban-daban don su ci gaba da jin dadin rayuwa tare.
Soyayyarsu ta kara karfi, suna ci gaba da aikata abubuwan ban dariya da jin dadi. Sun fahimci cewa soyayya tana da dadi idan ana tare da wanda ke sa ka dariya kuma ya taimaka maka ka wuce tsoranka. Wannan ya sa soyayyarsu ta zama abin koyi ga sauran ma’aurata, suna nuna cewa soyayya tana bukatar dariya, juna, da kuma soyayyar gaskiya.